Hier schrijf ik stukjes
die mij aanspreken en die
ik graag met je deel
Liefs Toky
Wat doet dat kritische stemmetje in mijn hoofd?
SCHRIJFSEL
‘Iets in mij zegt….’ hoor ik vaak in een sessie. Of ‘ik ben mezelf niet’ of ‘voor ik het wist had ik al ‘ja’ gezegd‘. Dit soort uitspraken zijn een concrete aanwijzing dat we verschillende ‘subpersonen’ in ons hebben die onderling kunnen verschillen van mening over wat goed voor je is.
Zo’n uitspraak als ‘iets in me zegt dat ik het niet moet doen’ is in een sessie voor mij dan vaak een directe aanleiding om in gesprek te gaan met dat deel van je dat kennelijk ‘iets zegt of vindt’. Het is buitengewoon interessant en leerzaam om zo’n stem eens echt aan het woord te laten en te achterhalen wat de rol is van deze subpersoon in jou. Want hoe lastig zo’n perfectionist of saboteur ook kan zijn in je dagelijks leven hij/zij heeft echt wel een reden waarom die doet wat die doet of zegt wat die zegt.
Kortom; dit is een pleidooi om eens echt serieus te luisteren naar wat die stemmen in je nou écht zeggen of waar ze zich écht zorgen om maken.
Ze hebben je namelijk écht iets te vertellen.
Leven vanuit je verlangen.
Leven vanuit je verlangens.
oefening
Deze oefening lijkt zo simpel maar vergis je niet; het is lastiger dan je denkt om écht in het moment te voelen waar je zin in hebt.
Hoe doe je het?
Voorbereiding:
- plan (iedere week) een afspraak met …. jezelf. De afspraak duurt minimaal 1 uur anders is het lastig om er goed in te komen. (als jij iemand bent die zichzelf makkelijk opzij schuift dan stel ik voor dat je deze afspraak met jezelf ook echt in je agenda zoals je dat ook met andere afspraken doet.)
Natuurlijk kun je deze afspraak ook een hele dag doen. Of als er spontaan een uurtje (of meer) vrijvalt en je ineens oningevulde tijd hebt.
De afspraak met jezelf:
Als het tijd is voor je afspraak met jezelf doe je het volgende:
- Je begint met even zitten, even rusten op de plek waar je zit. Wellicht een korte meditatie waarin je tijd neemt om te voelen wat er te voelen is in je. Een check-in met jezelf; hoe is het met je? Je lijf, je hoofd, je stemming, wat voel je in je lichaam; zijn er fysieke ongemakken of sensaties. Je ademt een aantal keren bewust uit waardoor je meer aanwezig zult komen in jezelf.
Na de check-in voel je heel concreet waar je zin in hebt.
Je begint heel praktisch, heel dichtbij;
- Heb ik zin om te zitten of te liggen, en waar? Of wil ik lopen of bewegen.
- Wil ik een muziekje; zoja welke
- Wil ik wat drinken/eten: zoja, wat?
- Als je naar buiten gaat; waar naartoe, naar links of rechts.
Zo eenvoudig én o zo lastig om niet op de automatische piloot te gaan. We denken vaak wel te weten waar we van houden maar vergeten vaak te voelen of we daar op dát moment ook zin in hebben. Het vergt moed om jezelf zo serieus te nemen. Om te stoppen als je merkt dat iets het toch niet helemaal is. Om te stoppen met lopen als je merkt dat je liever wilt zitten. Om van het bankje op te staan als je merkt dat je zin hebt om op het gras te gaan zitten.
Om een ijstje weg te gooien als je na twee likjes merkt dat er geen zin meer in hebt.
Maar je zult ondervinden dat echt eerlijk zijn naar waar je naar verlangt je dichter bij jezelf brengt.
En zo kom je in het volgende moment en herhaal je steeds de vraag ‘waar heb ik zin in’, ‘waar verlang ik naar’. Op deze manier rijg je al deze momenten aan elkaar en kom je op een stroom die vervullend is en ook veel energie geeft. Je vitale levensenergie.
Uiteindelijk kan het ook zo zijn dat je allerlei uitstapjes gaat ondernemen. Dat je gaat wandelen in de stad. Mogelijk kom je wel in de bioscoop terecht, of aan in het bos.
Het belangrijkste is dat je geen plan maakt maar echt in het moment voelt waar je zin in hebt.
Je neemt jezelf net zo serieus als je bv degene op wie je verliefd bent zou doen op de eerste afspraak.
Deze oefening heb ik geleerd bij het Centrum voor Tantra.
In gesprek met je innerlijke criticus
OEFENING
Voorbereiding:
Leg twee kussentjes of zet twee stoelen tegenover elkaar.
Als je een bepaalde tijd wilt werken dan stel je een timer in.
Oefening:
Je gaat op een van de twee stoelen zitten.
Je visualiseert het deel wat je wilt spreken. Bij voorbeeld je innerlijke criticus. Je maakt de visualisatie heel concreet; hoe voelt de criticus (dominant of streng), hoe ziet de criticus eruit (welke kleding draagt jou criticus, hoe is het postuur/kapsel/gezicht) etc. Als je een duidelijk beeld hebt gevormd van je criticus nodig je de criticus uit om op de stoel tegenover je te komen zitten. Je noemt dit deel overigens niet “criticus’ maar omschrijft het gedrag van dit deel of het effect wat dit deel op je heeft.
Dan kan de stoelendans gaan beginnen:
Je begint met te checken of het ook inderdaad de criticus is die op de andere stoel is. Door bij voorbeeld te vragen: “jij bent het deel van me dat ervoor zorgt dat ik mijn website maar niet maak”. Klopt dat?
Dan ga je op de stoel van de ‘criticus’ zitten en je neemt de tijd om in de energie van je criticus te landen. Dan neem je ook tijd om de vraag op je te laten inwerken. Je voelt wat er te voelen is. Ook heel direct in je lichaam, je stemming, je gedachten etc etc. En je geeft antwoord op de vraag. “Ja, dat klopt. dat ben ik” of “Nou, ik ben degene in ‘Toky’ die er voor zorgt dat ze niet te veel hooi op haar vork neemt.” Neem hier echt de tijd voor zodat je antwoord ook daadwerkelijk vanuit deze subpersoon komt.
Dan ga je weer terug zitten op de stoel van jou als geheel. (Toky in mijn geval). Je laat het antwoord op je inwerken. Misschien geef je een reactie of stelt een volgende uitnodigende vraag.
Bv “oh ben je bang dat ik teveel hooi op mijn vork neem?” “Waarom ben je daar bang voor?” Of “zijn er nog meer dingen waar je bang voor bent die ‘Toky’ doet?”
En weer verschuif je naar de stoel van de ‘Criticus’. Je neemt weer echt de tijd om te voelen wat er echt in je gebeurt. Misschien welt er ineens een emotie op. Je geeft je subpersoon dus alle tijd om zich te ontvouwen.
En je schuift weer terug naar je eigen stoel. Enz enz enz
Als je genoeg informatie hebt of de stroom stopt kun je altijd nog vragen: “is er nog iets wat je zou willen zeggen tegen me”.
Afronding
Je eindigt op je eigen stoel en vandaar bedank je je subpersoon.
Ook als je het moeilijk vond om te horen. (en dat mag je er gerust bij zeggen…)
Ter inspiratie nog wat vragen die je aan je supersoon kun stellen:
- Wanneer/ in welke situaties ben je op de voorgrond?
- Hoelang ben je al bij me?
- Wat was de aanleiding om te komen?
- Is er een deel in me dat je beschermt? En zo ja; welk deel? En hoe gaat het nu met dit deel?
Belangrijke voorwaarden:
- Je wilt écht horen wat deze stem te zeggen heeft. Je bent bereid écht te luisteren.
- Je stelt je gelijkwaardig op en toont respect voor een subpersoon.
Veel plezier op ontdekkingstocht in en met jezelf!
Uitstellen; waarom schuiven we vooruit wat we heel graag willen?
SCHRIJFSEL
Vier redenen waarom we niet doen wat we graag willen. Een schrale troost; uitstellen heeft niks te maken met luiheid!
Als je lui bent wil je niks doen.
Als je uitstelt wil je juist graag iets doen maar blokkeer je. Waarom? En dan heb ik het niet over de belastingaangifte doen of je kledingkast opruimen.
Ik ben vooral geïnteresseerd in het uitstellen van dingen die we heel graag willen. Waar we echt blij van worden; ons energiek, gelukkig, vitaal van gaan voelen.
Zoals dus bijvoorbeeld deze website. Ik heb er dus – serieus – acht! jaar over gedaan om een website de wereld in te sturen. Ik heb me zo vaak afgevraagd ‘HOE IS HET MOGELIJK DAT HET ME NIET LUKT?’
Tijd genoeg gehad dus om dit: – uitstellen – vooruitschuiven – er steeds iets tussen laten komen – diepgaand te onderzoeken. In mezelf, en ook door er veel over te lezen en praten.
Er zijn ‘maar’ een paar verklaringen waarom we juist klussen/plannen uitstellen die je heel graag wilt doen. VIER om precies te zijn.
Plus heel veel varianten op deze vier die uiteindelijk allemaal terug te herleiden zijn naar dit kwartet. Vier stuks dus; twee uit ons brein (reptielenbrein!) en de andere twee uit onze persoonlijkheid en psyche. Bij die laatste spelen onze innerlijke criticus en onze innerlijke saboteur – het destructieve broertje van de criticus – een cruciale rol. Daar beginnen we mee.